Pe vremuri un flacau era,
Olilali-Olilala, Pe vremuri un flacau era Iubea pe cine nu-l iubea,
Olilali-Olilala.
Si draga-i zise: vreau chiar maini,
Olilali-Olilala, Vreau sa-mi aduci, s-o dau la caini, Inima maica-tei, chiar maini,
Olilali-Olilala.
La maica-sa atunci porni,
Olilala-Olilali, Isi scoase junghiul si izbi. Si inima-i smulgand, - fugi;
Olilala-Olilali.
Si inapoi cum alerga,
Olilali-Olilala, Cazu, - si inima sari Si-n tarna se rostogoli
Olilala-Olilali.
Si-atunci din terna i-a grait,
Olilali-Olilala, Un glas in lacrimi i-a grait: «Odorul mamei, te-ai lovit?»
Olilali-Olilala
|