Codrule, Maria-Ta, Lasa-ma sub poala ta, Ca nimica n-oi strica Fara num-o ramurea, Sa-mi atarn armele-n ea. Sa le-atarn la capul meu, Unde mi-oi asterne eu, Sub cel tei batut de vant Cu floarea pan-in pamant, Sa ma culc cu fata-n sus Si sa dorm, dormire-as dus; Dar s-aud si-n visul meu, Draga codri, glasul tau, Din cea rariste de fag, Doina rasunand cu drag, Cum jelind se tragana, Frunza de mi-o leagana, Iara vantul molcomit De-a vedea c-am adormit, El pin tei va rascoli Si cu flori m-a coperi.
|